Lokowane w XIV w. Dobczyce zajmowały spłaszczony wierzchołek Wzgórza Zamkowego. Otaczały je kamienne mury obronne, wzniesione równocześnie z lokacją i wspominane w 1362 r. Wzmocnione pod koniec XVI w., miały blisko 700 m długości, a ich grubość dochodziła do 1,5 m. Jedynie ich lico było kamienne, wnętrze wypełniał gruz i ziemia. Kiedy jednak miasto w 2. poł. XVIII w. przeniesiono na nowe miejsce u stóp wzgórza, teren dawnego miasta, opustoszał, a mury uległy w dużej mierze zniszczeniu. Najdłuższy ich zachowany fragment osłaniał wzgórze od strony wschodniej. Są tu pozostałości dawnej bramy miejskiej oraz odcinek kamiennego muru o długości ok. 60 m. Na początku ubiegłego wieku, dzięki inicjatywie Grona Konserwatorów Galicji Zachodniej, zrekonstruowano na murze część blanków, strzelnice oraz ganek straży. Mniejsze fragmenty dawnych obwarowań miejskich zobaczyć można ponad stromym urwiskiem opadającym do Jeziora Dobczyckiego od południowej strony Wzgórza Zamkowego oraz poniżej kościoła pw. św. Jana Chrzciciela od strony północnej.